Οι παρελάσεις μας "κρύβουν" το κόσμο που θα ζήσουν τα παιδιά 

Μια νέα πραγματικότητα εκκολάπτεται τα τελευταία χρόνια. Κανείς δε μπορούσε να τη φαντασθεί δύο χρόνια πριν. Εφιαλτική πραγματικότητα, που κυρίως, αγγίζει το μέλλον των ανθρώπων αυτού του τόπου, των παιδιών που παρελαύνουν σήμερα μπροστά σας, των νέων που θα ή έχουν ενταχθεί στη παραγωγή. 

Η ζωή τους δε θα είναι πια η ίδια. Θα είναι πολύ χειρότερη. Ανεξάρτητα από τα προσόντα τους και τους τίτλους σπουδών, θα εντάσσονται στη παραγωγή με 586 ευρώ. Θα εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια του αφεντικού ή του προϊσταμένου, για να μπορέσουν ν’ αυξήσουν το μεροκάματό τους. Θα χρειασθεί να εργασθούν τουλάχιστον 35 χρόνια, και σύνταξη θα πάρουν -αν πάρουν- μετά τα 67 τους, στη καλύτερη περίπτωση. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους ο μισθός τους μπορεί να παραμείνει 586 ευρώ. Ανά πάσα στιγμή, θα είναι στο έaλεος του αφεντικού τους, να τους διώξει για οποιοδήποτε λόγο, κι αν βρεθούν στο δρόμο, στο μόνο που μπορεί να ελπίζουν είναι το επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο. Με περίθαλψη μόνο για τους εύπορους και χωρίς δημόσια νοσοκομεία, με πρόνοια μηδενική, και σύνταξη πενιχρή -εάν υπάρχει ασφαλιστικό ταμείο, η ζωή όχι μόνο δε θα’ ναι καλύτερη, όπως όλοι ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας, αλλά ζοφερή και δυσοίωνη.  

Αυτό είναι το μέλλον για το οποίο πολέμησαν οι παλαιότεροι τον Ιταλό φασίστα στα βουνά της Αλβανίας? Αυτό είναι το μέλλον για το οποίο αντιστάθηκαν στο ναζιστή κατακτητή?  Όσες παράτες κι εμβατήρια, όσες μεταξικές παρελάσεις και σημαιοστολισμοί, όσες ομιλίες και στεφάνια (από χέρια νεοναζιστών -στο μνημείο των πεσόντων αντιναζιστών), κι αν χρειάζονται, με τίποτε δε μπορούν να γίνουν ο φερετζές της φτιασιδωμένης πραγματικότητας που έρχεται από το παρελθόν, για να στοιχειώσει το μέλλον των παιδιών, που παρελαύνουν σήμερα μπροστά σας. Που είναι το υποτιθέμενο «κράτος δικαίου»? Για ποιά ελευθερία μιλάμε? Την ελευθερία των κρατούντων και κυρίαρχων να εκμεταλλεύονται ασύστολα τη κοινωνία? Τι άλλο χρειάζεται να μας συμβεί? Πόσο πια να περιμένουμε? Ήρθε η ώρα που θα πρέπει να επιλέξουμε.  

Ή με τους ελεύθερους ή με τους προσκυνημένους. 

Κάποιοι από εμάς, θεωρούμε πλέον ότι το κοινωνικό συμβόλαιο έσπασε. Το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, παίρνει πίσω όλα τα δικαιώματα που οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν με αγώνα κι αίμα. Η ακόρεστη απληστία των πλουσίων απαιτεί να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας, σα κολίγοι σ’ ένα νεοφεουδαλικό, ολοκληρωτικό σκηνικό, αναβιώνοντας μαύρες εποχές, εκμετάλλευσης προηγούμενων αιώνων. Το κράτος αποκαλύπτεται υπερασπίζοντας τα συμφέροντά τους, προσπαθώντας πλέον να διαχειρισθεί τη κοινωνική αντίδραση, με τις πιο σκληρές κατασταλτικές μεθόδους, επιστρατεύοντας ακόμη και το παρακράτος. Τα μέσα σιγοντάρουν απειλώντας με πτώχευση και χάος, προωθώντας παράλληλα και τους ναζί της χρυσής αυγής.  

Ήρθε η ώρα πλέον να πούμε: ΟΧΙ. Η ιστορία αποδεικνύει ότι πρέπει να πάψουμε να εμπιστευόμαστε τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας, στα χέρια τους. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να καταλάβουμε πως η ελευθερία μας εξαρτάται από την ελευθερία του διπλανού μας. Να σταθούμε δίπλα στο πρόβλημά του και να το στηρίξουμε δημιουργώντας δομές αλληλεγγύης. Να οργανώσουμε αντί-ιεραρχικές συλλογικότητες στις γειτονιές μας, απαγορεύοντας διαχωρισμούς, διακρίσεις και εκμετάλλευση. Να παλέψουμε ενάντια στα μέτρα με πυξίδα το όνειρο μιας αυτόνομης κοινωνίας ελεύθερων και ίσων. Να ξεκινήσουμε σήμερα οικοδομώντας τη κοινωνία του αύριο.  

Ήδη σε κάθε γειτονιά υπάρχουν λαϊκές συνελεύσεις που γράφουν τη δική τους ιστορία. Βύρωνας, Καισαριανή, Ζωγράφου, Χολαργός, Πετράλωνα, Φάληρο, Αγ. Παρασκευή, Κυψέλη, Πλ. Βικτωρίας, παντού σε πάρκα και πλατείες, υλοποιείται η κοινωνική αυτό-οργάνωση. Όσο περνάει ο καιρός ξεφυτρώνουν όλο και περισσότερες αυτόνομες και ανεξάρτητες συλλογικότητες.   

Σε καλούμε να έρθεις μαζί μας, στην ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αμαρουσίου, όπου, από το Μάιο 2011, όλοι μαζί και με όσα μέσα διαθέτουμε, διεξάγουμε έναν αγώνα μακριά από κομματικές ταυτότητες και συμφέροντα. Έναν αγώνα που χαρακτηρίζεται από τις αρχές της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, και της ισότητας. Έναν αγώνα, που στοχεύει στην οργάνωση της κοινωνίας από τα κάτω προς τα πάνω, προσπαθώντας να βάλουμε τις βάσεις για μια κοινωνία χωρίς ιεραρχία. Έναν αγώνα όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται και συνδιαμορφώνονται ελεύθερα, με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, υλοποιώντας έτσι από σήμερα το κόσμο του αύριο. 

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. 

ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ Κάθε Τετάρτη σταθμός ΗΣΑΠ στις 19:00 

ansinamar.blogspot.com ή  sinelefsimarousi.blogspot.com